Bezpośredni uczniowie O'Sensei ponieśli w świat różne rodzaje i różne rozwiązania i naleciałości techniczne a zależne one były od czasu w którym studiowali u O'Sensei. Literatura w tym zakresie wymienia co najmniej kilkanaście różnych styli i szkół np. Aikikai, Aikibudo, Yoseikan, Yoshinkan, Tomiki, Tendo Ryu, Iwama Ryu i inne.
Oczywiście, że zostało to wszystko na potrzeby nauczania skodyfikowane, uporządkowane i wiemy co i jak mamy wykonać na treningu jak i egzaminie. Prezentujemy sami jakieś nazwane wcześniej techniki i uczymy się ich dniami, miesiącami i latami.
Rzecz jasna możemy tkwić w tych formach, zadanych ruchach lub też poszukać tego co proponował O'Sensei czyli ruchu bez oporowania, ruchu bez formy, ruchu możliwie jak najbardziej naturalnego jednym słowem...siebie.
Od jakiegoś czasu za sprawą Philipp'a Orban'a czyli mojego nauczyciela mam okazję takich właśnie, bazujących na naturalnych odruchach technik próbować.
Są trudne żeby nie powiedzieć że bardzo trudne. Trzeba złamać w sobie wiarę , że technika w jakiejś konkretnej formie to to czego szukamy i że egzaminy w których musieliśmy zaliczyć jakieś konkretne techniki to nie stracony czas.
Żeby było jasne, nie neguję treningu poprzez naukę form ponieważ pozwalają nam one na utrzymanie w ryzach wszystkiego co robimy na poziomie technicznym i mamy w związku z tym odnośnik, mamy do czego wrócić lub od czego zacząć.
Teraz nadszedł czas na poszukiwanie w sobie, głębiej, nie na pokaz trzymając prosty kręgosłup w każdej postaci czego i Wam życzę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz